విరహాన్ని గూర్చి
ఆ చందమామ ను అడగకకు
ఎప్పుడు పక్కన ఉండే చుక్కలు పగలబడి నవ్వుతాయి
నీల్గుతూ పోయే
ఆ సూర్యుడుని అడగడకకు
ఎవరైనా వింటే నవ్వి పోగలరు
ఉభయ సంధ్యలతో సయ్యాట లాడుతూ ఉంటాడు
ఆ పరుగులెత్తే నది ని
అస్సలు పలకరించకు
పాపం కడలి ఒడిలో కలిసి పోవాలని ఉరకలేస్తుంది
ఈ కొండలు కోనలు
మనకు నిజం చెప్పవు
ఆ రాతి గుండెలు కోయని మన పలుకు మనకే చెపుతాయి
ఆ గుర్తొచ్చింది
అదిగో ఆ రాధమ్మను అడుగు
అల్లదిగో ఆ గోపికను అడుగు
కృష్ణుడు బృందావనం విడిచి వెళ్ళిన నాటినుంచి
విరహ వేదనతో వేగి వేసారి పోతున్నారు ఆనాటి నుంచి
భగవంతుని కొరకు సాగే వేదన అస్సలైన విరహవేదన
మిగతావన్నీ కోరిక తీర్చుకొనే కామా వాంఛలే
